HOMEOPATHIE
Hoe lang zal de homeopathie nog een omstreden methode blijven? Deze geneesmethode heeft altijd fervente voor- en tegenstanders gekend. In dit opzicht is er een overeenkomst met sommige grote kunstuitingen, welke de mensheid aanvankelijk ook lijken te verdelen in aanbidders en critici.
De werken van Picasso en de zang van Maria Callas hebben menige discussie uitgelokt.
Met grote kunstuitingen heeft de homeopathie ook gemeen, dat er iets spectaculairs aan is, waardoor zowel voor- als tegenstanders zich erdoor geraakt blijven voelen.
Het spectaculaire voor de voorstanders zijn de vaak verbluffende resultaten van de homeopathische therapie. Het spectaculaire voor de critici is de onwaarschijnlijkheid van de "kleine dosis der verdunde middelen" en het ontbreken van een technologisch aanvaardbare theorie.
TECHNOLOGISCHE EN ANDERE GENEESWIJZEN
Methoden die niet aan de westerse universiteiten worden onderwezen hebben allerlei benamingen gekregen zoals alternatieve geneeswijzen, additieve geneeswijzen, niet-universitaire geneeswijzen, bijzondere geneeswijzen en recentelijk CAM, Complementary and Alternative Medicine. In Nederland wordt in officiële regeringsstukken de laatste jaren gesproken van ‘behandelwijzen’, omdat men er kennelijk niet van overtuigd is dat het methoden zijn waar je echt mee genezen kunt. Op dit soort on-logica berust ook de recente maatregel dat beoefenaren van de 'alternatieve geneeswijzen' arts of niet vanaf januari 2013 het 'luxe BTW tarief' van 21% moeten gaan afdragen. Dit moet dan 65 miljoen voor de schatkist opleveren. Tevens maakt deze maatregel deel uit van de dubbele agenda dat alternatieve geneeswijzen gedwarsboomd moeten worden omdat ze maar beter kunnen verdwijnen. Dat is geen officieel regeringsstandpunt, maar wie oren heeft om te horen.....
Het geharrewar met het vinden van een naam komt voort uit het feit, dat het moeilijk is inhoudelijke criteria te vinden om de verschillende methoden te kenmerken. Deze moeilijkheid hangt samen met een filosofisch probleem, namelijk dat de verschillende methoden elk vanuit hun eigen wereldbeeld en hun eigen modellen van de werkelijkheid te werk gaan. Daarom worden er ook termen gebruikt als energetisch tegenover materialistisch en holistisch als tegengestelde van reductionistisch (zie de appendix van mijn boek 'Diadoxie' over wetenschapstheorie).
Ik verkies een benoeming op inhoudelijke kenmerken en ik zal de hedendaagse westerse standaardgeneeskunde benoemen als technologische geneeskunde. De niet-technologische methoden zal ik bij hun naam noemen; dat is de enige manier om elk in zijn verscheidenheid recht te doen.
Mijns inziens is het belangrijkste kenmerk van onze hedendaagse westerse geneeskunde haar technologische karakter. Voor wat de diagnostiek betreft is dat zonder meer duidelijk: neem een modern specialist zijn apparatuur af en vraag om een diagnose. Neem vervolgens de technologische manipulaties uit de therapie weg en het lijkt ineens of alle geneeskundige kennis van de gehele mensheid pas in de laatste 100 jaar in onze westerse kultuur is ontstaan.
Het verschil tussen het technologische denken en de manier van denken welke in de homeopathie toegepast wordt, komt uitgebreid aan de orde in de hoofdstukken 7 en 8 van mijn boek 'Diadoxie' en in de appendix over wetenschapstheorie.
DIADOXIE
Voor een werkelijk begrip van de homeopathie is het verschijnsel van de diadoxie van essentieel belang. Het plaats maken van de ene ziekte voor een andere: astma verdwijnt op het moment dat iemand eczeem ontwikkelt, een depressie verdwijnt op het moment dat iemand maagklachten krijgt... Deze afwisseling van ziekten is een veel voorkomend verschijnsel, maar het is met de huidige medisch-wetenschappelijke inzichten absoluut niet verklaarbaar. Het wordt ook door de superspecialisatie in de technologische geneeskunde niet meer waargenomen. Een huidarts die zijn patiënt met 'succes' behandelt, weet vaak niet eens dat die een maand later bij de longarts pufjes moet haan halen.
De homeopathie heeft deze vervanging van ziekten als uitgangspunt genomen voor geneeskundig handelen.
Juist omdat diadoxie met technologische inzichten niet verklaarbaar is, vormt ze een uitstekend uitgangspunt voor discussie. De vraag wat de achtergrond en verklaring voor deze vervanging van ziekten zou kunnen zijn, wordt een gemeenschappelijke vraag voor zowel homeopathische als technologische artsen. Vanuit een gemeenschappelijke vraag is het gemakkelijker communiceren dan vanuit de gepolariseerde stelling- name, die nog steeds in veel gevallen de discussie tussen voor- en tegenstanders van de homeopathie kenmerkt.